نماز جماعتی در یهود با حضور حداقل ده نفر مرد بالغ (بالای 13 سال) برگزار می شود. در تفیلای جماعتی یک نفر به عنوان پیش نماز که «شالیَح صیپور» نام می گیرد، تفیلا را با صدای بلند میخواند اما بخش لحش را همانند سایرین آهسته می خواند. در تفیلاهای شحریت و مینحا دوباره بخش لحش توسط شالیح با صدای بلند قرائت می گردد

شرایط خواندن تفیلا بطور خلاصه عبارت است از:

پاکی مکان و بدن نمازگزار و پوشیده بودن بدن در حد معمول.

آقایان هنگام تفیلا کلاه بر سر می نهند و زنان نیز موهای خود را در این مراسم می پوشانند.

علاوه بر این در تفیلای شحریت آقایان از دو نماد دیگر به نام های «صیصیت» و «تفیلین» استفاده می کنند.

صیصیت شامل پارچه ای است که بالاتنه را می پوشاند و در چهارگوشه آن بندهایی به روش خاص گره خورده اند و نشانی از احکام الهی هستند.

تفیلین، از دو محفظه چرمی تشکیل شده است که توسط بندهای چرمی، به بازو و پیشانی بسته می شوند. داخل این محفظه ها آیاتی از تورات (به صورت دست نوشته بر روی پوست دباغی شده مخصوص) قرار دارند که آن نیز نشانی از احکام و کلام الهی است.

مکان تفیلا :

شرط اصلی مکان تفیلا، پاکی آن است. و در هر مکان میتوان تفیلا را به تنهایی یا جماعتی برگزار کرد. اما مکان رسمی نماز یهود در کنیسا (کنیسه) یا لفظ صحیح تر آن «بِت هَکِنِسِت» است. اجزا اصلی کنیسا عبارت اند از:

- صحن اصلی نمازگزاران (نشسته بر زمین یا صندلی)

- پیشخوان و میز پیش نماز (شالیح صیپور) که «تِوا» نام دارد

- «هِخال» (جایگاه قرارگیری اسفار تورات)

- سکوی جلوی هخال بنام «دوخان» که محل اجرای برخی مراسم خاص کاهنان (مردان از نسل حضرت هارون).

جهت گیری برای خواندن تفیلا (چه شخصی و جماعتی و در کنیسا یا بیرون از آن) رو بسوی مغرب و با نیت «بیت المقدس» می باشد. هرچند که خواندن تفیلا در جهت دیگر نیز آن را باطل نمی کند. در نقاط دیگر عالم با توجه به محل قرارگیری آن مکان نسبت به اورشلیم و بیت المقدس ممکن است که جهت به سمت مشرق تغییر یابد.